ნურბანუ სულთანი ( სინამდვილეში სესილია
ვენივერ-ბაფო) იყო წარჩინებული ვენეციელი ოჯახის შვილი რომელიც მოიტაცეს და გაყიდეს
როგორც მონა ოსმალეთის იმპერიაში. იგი ოსმალეთის სულთნის სელიმ მეორის ფავორიტი ხარჭა
( რომელიც ტახტზე 1566 წელს ავიდა) და მურად მესამის ხარჭა გახდა. მიუხედავად იმისა
რომ სელიმი სხვა ხარჭებთანაც ატარებდა დროს, ნურბანუ მაინც ჯიუტად აგრძელებდა სულთნის
მოხიბვლას. როგორც ტახტის პირველი მემკვიდრის დედა, როგორც მრჩეველი ისე მოქმედებდა
თავის ქმარზე. თუმცა მაინც შორს იყო სახელმწიფო საქმეებიდან.სელიმ მეორე ხშირად ეკითხებდა
ხოლმე რჩევას ნურბანუს სხვადასხვაგვარ საქმეებზე,რადგან იგი დიდ პატივს სცემდა ნურბანუს
ასეთ განსჯის უნარს. ჯაკოპო სორანზო, ვენეციელი ელჩი წერს:
‘’ჰასეკის უძახიან იმ ქალს ვისზეც მბრძანებელი უკიდურესადაა შეყვარებული, აგრეთვე დაფასებული
ორმხრივ: მისი დიდებულებით და სილამაზით, ასევე არაჩვეულებრივი ინტელიგენციის გამო’’
სულთან სელიმ მეორის გარდაცვალების შემდეგ 1574 წელს, ნურბანუმ მისი სხეული ყინულის
ყუთში დამალა და არავის უთხრა სულთანის სიკვდილის შესახებ,მანამ,სანამ მისი შვილი მანისიდან
არ ჩამოვიდა 12 დღის შემდეგ. მისი ვაჟი გახდა სულთან მურად მესამე და ნურბანუ გახდა
დედა სულთანი, მან შეძლო დაეკავებინა უმაღლესი
თანამდებობა,რაც კი შეიძლებოდა ქალს ჰქონოდა ოსმალეთის იმპერიაში, თუმცა ის სრულუფლებიანი
არიყო სუთან სელიმის დის- მიჰრიმაჰ სულთნის სიკვდილამდე. ამის შემდეგ ის გახდა უზარმაზარი
ფიგურა გავლენის მოხდენის მხრივ. მისი 9წლიანი
რეგენტობის განმავლობაში(1574-83),მისი პოლიტიკა იყო ადრეულ ვენეციური, იგი სძულდათ
გენუის რესპუბლიკელებს. ზოგიერთი ფიქრობს,რომ იგი მოწამლულ იქნა გენუელების აგენტის
მიერ. ნებისმიერ შემთხვევაში, ის გარდაიცვალა იენიქაფის კვარტალში,სტამბოლში 1583 წლის 7 დეკემბერს.
